Bir olduğun insan var, bir de olmak istediğin…Bir hep konuştuğun şeyler var ki o hep özlemini çektiğin, bir de zaten olduğun ve özümsediğin için fazla bahsetme gereksinimi hissetmediğin. Yani sadetle; insanın dilinde en çok ne varsa olmaya çalıştığı ama olamadığı odur aslında:) Demek ki uçmak için Peri padişahının kızı olmaya gerek yok bu hayatta, bize hayal gücümüz de yetiyor aslında… İçten sesler koromuz çocukluğumuzda hepimizin kabusu olan pazar konçertosu kıvamında kafa götürebiliyor olsa da bazen, yurttan sesler korosuna karşı her zaman farklı, her zaman iddialı duruşuyla bizi hem kendimize hem başkalarına çok şey sandırabiliyor. Bu da bize yetiyor. Hepimizin iç dünyası paha biçilmez zenginlikte, her birimiz ayrı değer teşkil ediyoruz koskoca evrende. Bir de kendimizi gerçekten olduğumuz halimizle sevip, beğenip, onaylayabilsek… O çok sesli korolara teşekkür edip gönderebilsek, sanat güneşimiz gibi birer assolist doğacak ruhsal dünyalarımıza. Allah insana şarkı söylerken sahnede parendeler atan Seyyal Taner’in enerjisini versin. Kendinizden başka hiç kimseye karşı sorumlu değilsiniz. Etraf ne der diyerek yaşamayın, vicdanım, ahlakım, karakterim, kişiliğim buna ne der diye bakın. Şu sonsuz kainatta yaşam alanınızı, ruhsal varlığınızı daracık kalıplara sokmayın. Hareketlerimizdeki tek kıstasımız gerçekten neyi istediğimiz, niyetimiz, terbiyemiz, vicdanımız ve ahlaki değerlerimizdir. Yaptıklarımızın hesabını vereceğimiz tek yetkili merci de yüce Rabbimizdir. Gerisi ‘’kime ne’’ diyerek derhal bertaraf edilmelidir. Ben bunu yapar bunu söylerim. Eleştiri güzeldir, aldığınızda sizi, yaptığınızda karşınızdakini daha yukarıya taşır. Daha iyiye yükselmenin en yürekli bedelidir. Ama eleştirirken dikkatli olmak gerekir. Belki de bazen eleştiri kisvesi altında kendinde eksik gördüğün, yanlış bulduğun veya beğenmediğin seyleri başkalarında görerek ve onlara projekte ederek rahatlarsın ama onları ne kadar rahatsız ettiğini anlamazsın. Yada iyi niyet kisvesi altında çok bilmişlik yapar insanların işine karışırsın. Hadsizlik yapmak yerine kendi işine bakmak yeğdir.